На свет прынёс цябе не чорны бусел,

А белы бусел – з Беларусі.

Узгадавала хата беларуса-каваля –

Не польсвая зямля.

Ты з кужалю снавала свае кросны…

Не ў хаце, а ў турме, у маладыя вёсны.

Але заўжды была ты аптымістка –

У сэрцы камуністка.

Варонічы – такая вёска ёсць лясная.

У час вайны – ты сувязная.

Пасля вайны – зноў актывістка –

Бандыты білі камуністку…

Аб гэтых страшных, страшных рэчах

Чытаў я ў аповесці «Сустрэчы».

«Хацела б песні ўсяго свету

На луг засмяглы пераліць»,

Чытаю верш «Маё жаданне»…

Паверце, сэрца мне баліць.

Ды кожны раз, як выступаеш,

Нас аптымізмам зараджаеш.

Мы дзякуем за ўсе парады

Сустрэчы новай з Вамі рады.

Мікола КУНАВІЧ