Прачытаўшы верш Ганны Новік «На суботніку», хочацца сказаць, што сапраўды сучасны верш:
Ці заробім мы сяляне
На канторы і РАПА?
На такое ўтрыманне,
Каб начальнік не прапаў?
Ці не лішняе начальства
Напладзілі ў тыя дні?..
Правяраюць вельмі часта,
Толькі помачы – ані.
За чыімі хто плячыма
Адсядзеўся ў гэты час?
I якімі ён вачыма
I цяпер глядзіць на нас?!
Ганна Аляксееўна піша вершы аб сучасным жыцці нашага народа, аб тых памылках, якія дапусцілі раней.
«Ці не лішняе начальства напладзілі ў тыя дні?».
Мне падабаецца, што Ганна Аляксееўна Новік бярэ на калючкі начальнікаў. Начальнік ездзіць на дзяржаўнай машыне, дзяржаўны шафёр і бензін. Пальцам махнуў – тут яму ўсё: і машына, і прадукты, і кватэра – жыві ды годзе. Патрэбна перабудова.
Я хачу пажадаць Ганне Аляксееўне Новік добрага здароўя, плённай працы на карысць нашай дзяржавы.
П. ВАЙДА