На свет прынёс цябе не чорны бусел,
А белы бусел – з Беларусі.
Узгадавала хата беларуса-каваля –
Не польсвая зямля.
Ты з кужалю снавала свае кросны…
Не ў хаце, а ў турме, у маладыя вёсны.
Але заўжды была ты аптымістка –
У сэрцы камуністка.
Варонічы – такая вёска ёсць лясная.
У час вайны – ты сувязная.
Пасля вайны – зноў актывістка –
Бандыты білі камуністку…
Аб гэтых страшных, страшных рэчах
Чытаў я ў аповесці «Сустрэчы».
«Хацела б песні ўсяго свету
На луг засмяглы пераліць»,
Чытаю верш «Маё жаданне»…
Паверце, сэрца мне баліць.
Ды кожны раз, як выступаеш,
Нас аптымізмам зараджаеш.
Мы дзякуем за ўсе парады
Сустрэчы новай з Вамі рады.
Мікола КУНАВІЧ