Зінаіда Губарава-Крупская

Неадфарматаваны баран

Баран кампутар нейк прыдбаў,

Адразу важным панам стаў.

Хоць розумам – нi “мэ”, нi “бэ”,

Ды вельмі любіць ён сябе.

Для форсу прынтар прыкупіў,

Уcix вучонасцю здзiвіў.

Машыну гладзіць, пыл здзімае,

Пасля ў кампутара пытае:

-Калі ты будзеш працаваць,

каб за мяне рашаць, бляяць?

Кампутар з хвілю памаўчаў,

А потым шчыра адказаў:

-Хоць ты на выгляд важны пан…

Але… неадфарматаваны ёсць баран.

Читать полностью >>>

Уладзімір Цанунін

Моль

Тут, у сховішчы, спрадвеку,

Дзе чарнее цвіллю столь,

Фаліянт з бібліятэкі

Смакавала моўчкімоль.

Грызла, злосная халера,

Цуд былых сівых вякоў —

Старажытную паперу

3 цёплым пахам праснакоў.

А здаецца ж, не павінна

Залятаць у гэты кут.

Пах густога нафталіну

Бapaніў вядомы цуд.

Ды яна, як на прыманку,

Так i лезла да вугла,

Бо чарнобыльскай мутанткай!

Гэта гадзіна была.

А ў другім кутку пакоя

Без атруты i замоў

Некранутыя спакойна

Тлеюць пяцьдзясят тамоў!

Моль не ведае, што Ленін,

Як прарок i дабрадзей

Паўдзясятку пакаленняў

Быў намнога саладзей.

Читать полностью >>>

Мікола Кутас

Деревенька

Умывалась ливнем,

Танцевала, пела.

Ей, неперспективной,

Славно жить хотелось.

Женихи, невесты

Проезжали мимо.

Может, злое место

И неисправимо?

И остались с духом –

Тихо, помаленьку –

Только две старухи

На всю деревеньку.

Будто две заплаты

На судьбе уставшей…

Да лишь дуб над хатой

Всё кому-то машет.

Читать полностью >>>

Іван Лашутка

Край  мой верасовы

(песня)

Вербамі журботнымі я цябе пазнаю

У вясновым полі, у зялёным гai,

Biлii блакітнай расцвілі лугі —

Край мой васільковы дарагі.

Колькі б нi хадзіў я ў росах

верасовых,

Колькі б ні страчаў я зорак

вечаровых —

Я к табе імкнуся з радасцю здаля,

Светлая крынічанька мая.

Прыпеў: Край мой верасовы,

дзе радзіўся я,

Сёння прабудзіўся песняй салаўя,

Ты са мной у сэрцы, любая мая —

Родная бацькоўская зямля.

Сцежкамі дзяцінства я к табе

вярнуся —

У куточак мілы роднай Беларусі,

Я к табе вярнуся ранняю вясной

Песняй гаманліваю лясной,

Каб навек застацца

ў верасовым кpai,

дзе маё маленства зноў мяне гукае,

Дзе сустрэў каханне светлае сваё

Ранняй жаўруковаю парой.

Прыпеў: Край мой верасовы,

дзе радзіўся я,

Сёння прабудзіўся песняй салаўя,

Ты са мной у сэрцы, любая мая —

Родная бацькоўская зямля.

Читать полностью >>>

Людміла Пукела

О добре

Почему добро сильнее зла?

Потому что оно мудрее.

Только жаль, вокруг мало добра,

А оно нам всего нужнее.

Лучи солнца дарят тепло,

Как вода воплощает жизнь.

Они вместе несут добро.

Без него б мы не обошлись.

Впустите же в душу добро.

Вы окажетесь чище, светлее.

Будет ближнему хорошо,

И вы станете сами мудрее.

Читать полностью >>>

Марыя Лазовік

Мой родны кут

 На самай ускраіне вёскі

Расце мая памяць – бярозка,

Якую сама пасадзіла,

Калі яшчэ ў школу хадзіла.

Люблю, помню той куточак –

Лясоў зялёненькіх вяночак,

Палі, лугі і сенажаці,

Бабулю з мамай у роднай хаце,

Сябровак школьных і сяброў,

З якімі лёс калісьці звёў,

Хоць час па свеце нас раскідаў,

Але сябрамі нас пакінуў.

Вяскоўцаў добрых, вельмі шчырых,

І працавітых, і мне мілых,

Што не падводзілі нідзе,

Не пакідалі ў бядзе.

Як не палюбіш гэты кут, –

Такое ж роднае ўсё тут!

(1999 г. Свята вёскі Невіняны)

Читать полностью >>>

Антаніна Гарчакова

БАЦЬКОЎСКІЯ КЛОПАТЫ

Дзеці ў жыцці нашым аснова,

Бо пачынаеш жыць нанова.

Не велькі клопат нарадзіць –

Трэба да працы прывучыць,

Няўдачу й поспех палюбіць,

Дзяліць апошнюю скарынку.

У штодзённай працы без упынку

Цягні да скону воз нялёгкі

Ад нараджэння, ад пялёнкі.

Нават дарослымі як стануць,

А клопаты не пакідаюць.

Хоць захварэў, хоць правініўся,

А мо няўдачна ажаніўся,

Сэрца бацькоў заўжды ў трывозе,

Няма спачынку ў дарозе.

2009г.

Читать полностью >>>

Барыс Манцэвіч

ЭСТАФЕТА

 Па плошчы крочаць ветэраны,

А іх шарэнгі ўсё радзей:

Бяруць сваё гады і раны

І жаль ад страчаных надзей.

З іх аніхто не вінаваты,

Што наш Саюз разбіўся ў прах,

А тыя гора-партакраты

Што засядалі ў вярхах.

А ветэраны за Радзіму

На ўсіх франтах на бой ішлі,

І не адзін мільён загінуў,

Каб мы свабодна зноў жылі.

А час ляціць так непрыкметна,

І мы як дзеці дзён былых,

Той злой вайны крывавай сведкі

На плошчы займем месцы іх.

І горда голавы ўзняўшы,

Па вольнай пройдземся зямлі,

Пашану воінам аддаўшы,

Што мір у бітвах збераглі.

2002  г.

Читать полностью >>>

  Людміла Адамовіч

Я вас малюю…

(раманс)

Я Вас малюю подыхам начэй…

Я Вас малюю …

З верай на спатканне…

Святло кахання ўсё ярчэй – ярчэй;

Бліжэй да зорнага світання!

Я Вас малюю подыхам свячэй.

– Калі прыйшло замілаванне?

Чаканне Божай вышыні…

І Зоркі Віфлеемскай ззянне!

Я Вас малюю подыхам начэй…

Читать полностью >>>