Марыя Лазовік

Мой родны кут

 На самай ускраіне вёскі

Расце мая памяць – бярозка,

Якую сама пасадзіла,

Калі яшчэ ў школу хадзіла.

 

Люблю, помню той куточак –

Лясоў зялёненькіх вяночак,

Палі, лугі і сенажаці,

Бабулю з мамай у роднай хаце,

 

Сябровак школьных і сяброў,

З якімі лёс калісьці звёў,

Хоць час па свеце нас раскідаў,

Але сябрамі нас пакінуў.

 

Вяскоўцаў добрых, вельмі шчырых,

І працавітых, і мне мілых,

Што не падводзілі нідзе,

Не пакідалі ў бядзе.

 

Як не палюбіш гэты кут, –

Такое ж роднае ўсё тут!

(1999 г. Свята вёскі Невіняны)

ЖАРТЫ, БАЙКІ, ПРЫПЕЎКІ

Про зверей

 

В лес ходила за грибами

И встречала там зверей.

(Это будет между нами)

Все похожи на людей.

 

На поляночке в лесу

Первой встретила лису,

Рыжую, курносую

На меня похожую.

 

Ещё видела медведей, –

Не отличишь от соседей:

Крепкие, здоровые

Парни чернобровые.

 

Пробегал ещё кабан

Точно вылитый Иван –

Грозный, и сердитый,

И всегда небритый.

 

Лось рогатый и сохатый,

Словно босс богатый,

Важно так шагает,

Себе цену знает.

 

Как всегда, волк серый, злой.

Дружит он в лесу с лисой.

В своём логове сидит,

Всегда грозно он рычит.

 

Заяц, серый шалунишка,

Так похож он на мальчишку,

На того, кто ходит в школу

И зовётся просто Толей.

 

По тропинке прошёл ёж,

На начальника похож,

Не спеша и важно,

Уверенно, отважно.

 

На суку сидела белка,

Так похожая на Верку:

Шустрая работница,

Ударница-колхозница.

 

Ещё видела косулю,

Так похожую на Юлю:

Стройная, глазастая –

Леди настоящая.

 

А фамилии людей

Часто взяты от зверей:

Волков, Зайцев и Медведев,

Бобров, Ежов и Зверев.

 

Если дальше вспоминать,

Без конца можно писать.

 

Дзень нараджэння

(1 год 28.07.1994 г. унучкі Юлькі)

 

Юльцы нашай толькі год.

Ну а колькі з ёй клапот,

Калі хочаце паслухаць,

Дык вастрэй настройце вушы.

 

Дзеду з ёй адна бяда:

Трэба пець “да-да, да-да”.

А як Юлечка заплача,

Бабка з ёю тут жа скача.

 

Прадзед і прабабкі

Пляскаюць у ладкі.

Тата з мамай вараць кашу,

Справы ідуць пад песні нашы.

 

А як Юлечка засне,

Трэба цацкі сабраць усе,

Усё прыладзіць і памыць,

Няма часу адпачыць.

 

Пасля сну – прагулка.

Вельмі любіць яе Юлька.

Зноў “да-да, да-да”

Вось якая з ёй “бяда”.

 

Дай работу ўсім такую,

Як нам з нашай Юляю.

 

Святы

 Свята Маці

 На Святое на Пакрова

Якраз восені палова.

А за ёю, як заўжды,

Вецер, дождж ды халады.

Ды пра нас клапоціцца

Прасвятая Багародзіца:

Сваім покрывам ахінае,

Ад нягод аберагае.

Так як кожная матуля,

Сваіх дзетак к сабе туліць,

І таму яна таксама

Для ўсіх нас стала Мамай.

(14.10.2014 г.)

 

Ожидание

(канун Нового 2015 года)

Долго ждали мы зиму.

Неизвестно, почему

Не торопится всё к нам?

Где-то бродит по лесам,

Осыпая ели снегом,

Украшая белым-белым

В Беловежской пуще,

Где растут они погуще,

Чтоб оттуда Дед Мороз

Зиму с ёлкой нам привёз

Со Снегурочкой вдвоём.

Мы Вас вместе ждём.

Чтоб подарки были,

Наших деток не забыли,

Чтоб под Новый год

Веселился весь народ:

Взрослые и дети

На всей нашей планете.

Верим в это чудо –

Значит, оно и будет!

 

Дзень Настаўніка

У самае “бабіна лета”,

Восеньскім сонцам сагрэта,

У пазалоце лістоты багатай

Прыходзіць Настаўніка свята.

 

І сагравае душу педагога.

Клопатаў так многа:

І сшыткі праверыць, і планы пісаць,

І штосьці прыдумаць, і адшукаць.

 

Яно заўсёды перад намі,

Жыццё адмерана званкамі:

І кожны ўрок, і перапынак,

І чвэрць, і год, і летні адпачынак.

 

Хоць нялёгкая праца ў школе,

Не шкадую аб гэтым ніколі.

Можа б дзе і было прасцей,

Ды якое жыццё без дзяцей.

 

Са Святам віншую настаўнікаў усіх:

І сталых таварышаў, і маладых.

Здароўя, добрых Вам надзей,

Шчырых, разумных і здольных дзяцей.

(Школа-інтэрнат 1996 г.)